Nu Nederland na de COVID-19 crisis langzaam weer op gang komt, wordt de invloed ervan op de academische wereld steeds duidelijker. De bekende gevolgen zijn onder andere studievertragingen, universiteiten die moeite hebben met het ontwerpen en organiseren van online onderwijs en uitdagingen bij het uitvoeren van onderzoek (met name projecten die in laboratoria of in het buitenland worden uitgevoerd). Bovendien zijn er aanwijzingen dat de crisis de bestaande ongelijkheden – tussen gevestigde en beginnende academici en tussen mannelijke en vrouwelijke onderzoekers -heeft verdiept. Zo constateerde de redactie van academische tijdschriften (the Gardian, Natureindex, Critical Public Health) al in april een daling van het aantal manuscripten dat door vrouwelijke wetenschappers werd ingediend. Hoewel het misschien nog te vroeg is om dat te zeggen, kan de daling van de productie van vrouwelijke wetenschappers te wijten zijn aan het voortbestaan van de traditionele genderrollen in het huishouden, waarbij het grootste deel van de verantwoordelijkheid voor de kinderopvang op de schouders van de vrouwen blijft terechtkomen. Ondanks de grote hoeveelheid financieringsaanvragen in verband met COVID-19, vereisen dergelijke aanwijzingen voor het verdiepen van de ongelijkheid een zorgvuldige reflectie op het gebruik van motto’s als ‘crisis als een kans gebruiken’.